Tempo, Idade e Morte/Temp, Aĝo kaj Morto

La tempo pasas…l` aĝo nun alvenas…
Mi tiam sentas min ne plu infano!...
Senkora maljuneco min malbenas,
Kaj mi ne povas sekvi laŭ La plano!...
Kaj sian lancon Morto Jam ĝin tenas
Por atingi l´ oldulon kun malsano.
Kiel pruvo de Amo, mi komprenas:
Por danci ŝi min prenas per La mano!...
El La monto de l´ vivo, en descendo,
Kun forta resopiro el La koro
Sen sambo, kaj sen danco kaj sen plendo...
Kio ekestos poste ? ĉu alsendo
De nova matenruĝ´el roz´ kaj oro,
Aŭ La tenebra nokto laŭ legendo?
O tempo passa...a idade vai chegando...
eu sinto, então, que não sou mais criança...
que a velhice impiedosa avança,
não posso prosseguir num fogo brando...
E a morte já prepara a sua lança
Para alcançar o velho caducando,
E fico como um louco: estou amando,
Pois Telma me acompanha nessa dança...
A ladeira da vida já descamba...
A contagem regressiva então, começa,
E fico sem poder entrar no samba...
O que virá depois? Não sei ainda!...
Se escuridão da noite negra e espessa,
Ou o rosicler de nova aurora linda!

Tezeo- la Heroo/ Theseu - o Herói;;;

En la malluma , longa labirinto
kien sin metis la hero´de l´fablo,
kiu per lerta kaj sukcesa sprinto
la minotaŭron venkis kun kapablo...
de tiu fablo, jen mi, admirinto,
kiam infane legis ĝin ĉe tablo...
kaj mi imagis min l´ aventurinto,
dum ĉe la korto kuris sur la sablo
ĉi historion legis mi ĝis fino,
kiam , knabo, sen ploro, kaj sen veo,
kaj kvazaŭ pro kapricoj, la Destino
kaŝas al mi sekreton de l´ pasinto:
antaŭe , enkarniĝis mi - Tezeo,
Tezeo - la Hero´de l´ labirinto!...

Theseu - o Herói/Tezeo - la Heroo.

No labirinto tredo e complicado,
em que o herói da fábula se meteu,
eu fico perguntando, admirado,
se o herói não teria sido eu.
São tantas as intrigas do meu fado,
de tudo que já sei e aconteceu,
que chego a contestar num forte brado:
"Seu nome era Manoel e não Theseu!..."
Quando li essa história, era menino,
fico pensando até se não fui eu,
numa engenhosa trama do Destino?
Afirmando com certeza, nunca minto:
que noutra encarnação era Theseu!...
"-Sim!...Fui Theseu - o herói do labirinto!..."
01/06/2009

La Doloro/A Dor

Tradukis Dokito en 1996
Ne estus la dolor´en mia brusto,
Kaj seniluziiĝoj de l´animo,
Vivadus mi trankvila kun bongusto,
El Poezi´ĝuante kaj el rimo...
Sed tristas suferadi pro maljusto,
Tagnokte petegante al Senlimo,
Ke Li protektu nin kontraŭ la krimo,
Tortur´kaj fera lito de Prokusto...
Kial en mondo trista sencelulo,
Suferas mi kaj kvazaŭ perfidulo,
Ĉu mi, de patro filo forgesita?...
Kial mi ŝipas mare, sen gvidulo,
En la furoraj ondoj envolvita?
Dio, kion rezervas la futuro?!...

A Dor/La Doloro...

poema originalmente escrito em português
Não fora a dor que mora no meu peito,
Desilusões que sinto dentro d´alma,
Eu viveria agora satisfeito,
Do gozo recebendo a doce palma.
Mas é triste o sofrer na noite incalma,
Gemendo só, de dor, no estranho leito
da ironia, vendo o ideal desfeito,
E os belos sonhos que nutria nalma;
Por que no mundo triste e foragido,
Vivo a sofrer as dores de um perjuro?
Serei, do Pai, um filho esquecido?
Por que navego em náu sen palinuro,
No pélago das ondas envolvido?
Oh! meu Deus,que será do meu futuro?

Kruela Tempo/Tempo Cruel

En tiu longa tempo de vivado,
Mi, vere, sentas mankon de kareso...
Virinoj jam sennombraj, en forgeso,
Aliajn mi memoras kun saŭdado...

Ili estis simbolo de Amikeco,
Vivantaj dum la ama serenado,
Kaj ilin mi celebris per kantado,
en kiu mi parolis pri soleco.

Kie sin trovas nun la belulinoj?
Tiuj kiujn mi konis tiam, junaj,
Sed nun jam fariĝas oldulinoj?

Ĉu blankaj, nigraj aŭ ĉu brunaj,
Ĉiu el ili havis la destinon,
Al ĉiuj rezervita ĉe la fino!...

Tradukis Dokito
21/05/2006

Tempo Cruel/Kruela Tempo

Há muito tempo, desde a mocidade,
venho sofrendo falta de carinho...
Mulheres que cruzaram o meu caminho,
de algumas me recordo com saudade...

Eram, talvez, o símbolo da amizade,
Regada em serenatas pelo vinho,
Conquanto me sentisse tão sozinho,
Andava à busca da felicidade.

Onde se encontram, agora, tais beldades
Aquelas que conheci na juventude,
Não importando a cor ou qualidade?!...

O Tempo, tão cruel e desumano,
Diante dele não há quem não se mude
Marcando a todos como um vil tirano!...

Originalo de Dokito
9/o6/2006

La Nova Jaro/O Novo Ano

La Nova Jaro venas tre proksime,
Ni sentas Jam nun ĝian varman flaron...
Okazus io stranga se ni time,
Rapide fuĝus de La Nova Jaro?!...

Okazus kio se ni serĉus paron,
Por nia soluleco ...ĝi senlime,
Postulas nian fratan solidaron
Kaj helpon por La korpo kaj anime!...

La Nova Jaro, en ĉi tag` alvenas,
Do, estus bone se ni firme tenas
Pioĉon de La Fido kaj de l´Amo...

Ho dankon , Dio, pro La Nova Jaro,
Ke ĝi fortigu nin per sia flaro,
Ke ĝi varmigu nin per sia flamo!..
Muritiba, 28/12/2008

La Nova Jaro/O Novo Ano

O Novo Ano vai-se aproximando…
Sentimos já o seu hálito quente...
O que de estranho ocorreria, quando,
Fugíssemos dele tão covardemente?!...

O que aconteceria se, urgente,
Buscássemos alguém a quem amando,
Fosse a nossa alma gêmea eternamente,
E assim seria alguém nos ajudando!...

Depois de mais um dia chega o Novo
Ano de Esperança para o Povo,
Alvião do que tem Fé e crê, e ama...

Obrigado Senhor, por mais um ano,
Que ele nos fortaleça com o Teu plano,
E nele, nos aqueça a Tua chama!...

Infana Malico

Frato, ĉu vi memoras tiun tagon,
de nia malproksima infaneco,
en kiu ni praktikis fian agon
al la Naturo la plej grava agreso?

Ascendis ni la arbon kiel plago
por preni de la nesto, sen apreco
al panja birdo, kiu, en reago,
defendis siajn idojn kun kareso!...

Ho frato mia!...kiom da rimorso,
mi sentas nun, portante sur la dorso,
la ŝarĝmemoron de la peko pune!...

Ĉar ni havante la birdidojn mane,
ŝtoneton prenis, batis malhumane,
ilian kapon, dum ni ridis kune!...

Caro Irmão, tu te lembras,com certeza,
daquele ato infame praticado,
por nós dois e naquele lindo prado,
afronta feita à propria Natureza?!...

Subimos numa árvore com destreza
para roubar de um pobre passarinho
os filhotes que, dentro do seu ninho,
piavam, enquanto a mãe vinha em defesa.

Levamo-los, porém, sem piedade,
num gesto de fereza e de maldade,
batendo com uma pedra __que tortura!...

Hoje sinto o remorso e a lembrança
daquele ato cruel de uma criança,
que mostra, desde cedo, a alma obscura!...

Tudo Fala!...

Tudo Fala!...
Tudo fala, sim senhor!...
O vento fala, soprando,
as palmeiras dos coqueirais...
e fala fazendo o coro,
a folhagem dos arvoredos!...
Falam as águas sussurando
sobre as pedras do regato...
Falam as ondas gigantescas
do oceano majestoso.
Falam os pássaros cantando,
entre as flores mimosas do campo...
Fala o coração que bate, forte,
no peito dos amantes!...
Falam as estrelas cintilantes,
no fundo negro do firmamento.
Falam a terra e o céu,
também o mar e a floresta...
Tudo fala no imenso universo,
porisso eu quero falar,
falar na língua do meu país,
para ser bem compreendido
por meus conterrâneos querido!...
Mas quero também falar
na Lingua Internacional Esperanto.
falar como Amigo e Irmão,
num plano de perfeita igualdade,
sem distinção de espécie alguma,
nem de raças, nem de credos ou nações!...
Sim, quero falar, quero levar a Mensagem
de Amor Compreensão e Concórdia,
Aos povos do Mundo inteiro!...

Ĉio Parolas...

Jes, Sinjoro, ĉio parolas!...
Parolas la vento, blovante
sur la palmojn kaj foliojn de la arbaro...
Parolas la akvo susurante
sur la ŝtonojn de la Rivero.
Parolas la ondoj kaj ondegoj
de la giganta oceano...
Parolas la birdoj kantantaj,
inter folioj kaj floroj de l´ kamparo!..
Parolas la koro batanta
en la brusto de l´ geamantoj...
Parolas la trembrilaj steloj
sur la nigra fundode l´ firmamento!...
Parolas la Tero,
Parolas la ĉielo,
ĉio parolas en la senfina universo.
Ankaŭ mi volas paroli...
en la lingvo de mia lando,
por esti bone komprenata,
de miaj karaj samlandanoj..
Sed mi volas paroli
en la internacia lingvo Esperanto
Mi volas paroli, ankaŭ,
paroli amike kaj frate,
Egalrajte kun ĉiuj,
sentistinge de la rasoj,
kredoj aŭ nacioj...Mi volas paroli
al la homoj de l´ tuta mondo.

La Vivo...

Al mi la Vivo bone sin proponas,
tion mi diras klare kaj sincere...
Mi sendankemus, se mi neus, vere,
kaj sendankulojn, Vivo ne pardonas.

Se kelkafoje la doloro spronas,
kaj sen feliĉo ploras mi, sufere,
mi tamen kredas nur, ke ĝi leĝere,
forpasos fine kaj denove bonas.

Ĉar la feliĉo estas nur momento,
rapide flugas pli ol fluga vento,
kaj kiel fluga vento ĝi resonas!...

Sed kontemplante brilan la stelaron,
sentime, mi tondrigas ĉi deklaron:
"POR MI LA VIVO VERE TUTE BONAS!..."

A Vida

A Vida para mim tem sido boa...
Isto afirmo sem máscara na face;
ingratidão seria, se o negasse,
e aos ingratos a Vida não perdoa!...

Se o castelo de sonhos esboroa,
não é nada que amedronte ou que ameace!...
Não existe sofrimento que não passe,
nem dor atroz que para sempre doa!...

Felicidade é sonho dum momento,
passa ligeiro como o pensamento,
e como o pensamento alegre voa...

Mas contemplando as luzes do Infinito,
NÃO ME CONTENHO E MANDO-LHE ESTE GRITO:
"A VIDA PARA MIM TEM SIDO BOA"!...